Recensie: De Tovenares (De geheimen van de onsterfelijke Nicholas Flamel #3) – Michael Scott

Titel: De Tovenares (De geheimen van de onsterfelijke Nicholas Flamel #3)

Auteur: Michael Scott
Genre: Young Adult, Spanning, Fantasy, Mythologie
Uitgeverij: Boekerij
Pagina’s: 412
Bindwijze: Paperback
Prijs: € 10,00
Cijfer: 7/10
Link naar de Goodreads-pagina

Na het avontuur van Sophie en Josh in Parijs reizen ze nu naar London, de plaats voor vele vijandige Alouden. Ook hier wordt snel de achtervolging ingeschakeld en vecht de tweeling voor hun leven. Ze komen aan bij Palamedes en William Shakespeare, twee Onsterfelijken. Veel tijd is er niet, John Dee heeft namelijk een nieuwe bondgenoot, Cernunnos, een Archon die nog ouder is dan de Alouden. Perenelle zit nog steeds op Alcatraz en moet zich richten op alle gevaren die daar zijn. Sophie en Josh moeten onderwezen worden in het element water, en de enige die hen dat zou kunnen leren is de krankzinnige Gilgamesh, de alleroudste Onsterfelijke…

Ook het derde deel van deze serie zit weer vol spanning en gevechten. Er worden weer nieuwe personages beschreven en bekende personages worden steeds beter uitgewerkt of krijgen een totaal nieuwe lading. Er is meer uitleg over de Alouden in dit boek en over het lot van de tweeling, waardoor je deze wereld steeds beter begrijpt, wat ik erg kon waarderen, bijvoorbeeld met de introductie van de Archonen.

Wat me minder beviel was de grote schakeling van perspectieven. Elk hoofdstuk werd weer uit een ander personage beschreven, waardoor je vaak moest wisselen qua verhaallijn. Wel vond ik de hoofdstukken best kort wat wel een voordeel is, het is meerdere keren gebeurd dat ik ”toch nog een hoofdstukje las” voor het slapen gaan, terwijl ik er veel meer ging lezen door het korte aantal aan bladzijdes. Je komt er daardoor wel makkelijk doorheen.

Jammer genoeg was er in dit boek weer een herhaling van het eerste en tweede deel. De tweeling vlucht met een gevecht, komt uiteindelijk aan bij een meester en er komt weer een groot gevecht. De meester van het water vond ik daarentegen een stuk minder aan bod komen. Gilgamesh is enorm oud, waardoor het een interessant en uniek personage is. Hij kwam alleen nauwelijks in het boek voor, maar ik wilde juist meer van hem zien! Met een beetje geluk komt de tweeling hem in de toekomst weer tegen, Gilgamesh is namelijk binnen een paar bladzijdes één van mijn favoriete personages geworden uit deze serie.

Het einde gaf wel weer een bepaalde draai aan het verhaal. Ik krijg door het einde het vermoeden dat het volgende deel geen routine meer is van de voorafgaande delen, maar juist een hele andere opbouw heeft, waar ik erg benieuwd naar ben.

De Tovenares is dus een leuk boek met enkele minpunten. Wel maakt het me erg nieuwsgierig naar de volgende delen, ”De Necromancer” wordt zo gelijk uit de boekenkast gehaald om te lezen!

Fantasywereld heeft ook een recensie over dit boek geschreven.

Geef een antwoord

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.