Filmrecensie: The Fault In Our Stars

Gisteren ben ik met een vriendengroep naar de bioscoop geweest voor The Fault In Our Stars. Chocola en een heleboel tissues werden meegenomen voor tijdens de film.Gelukkig hadden we allemaal het boek al gelezen dus we wisten wel wat er ging gebeuren. Voor alle mensen die de film nog niet hebben gezien of het boek nog niet gelezen hebben: klik onmiddellijk dit scherm weg! Ik zet een heleboel spoilers neer over het boek/de film en ik wil je ”pret” niet bederven als je alles al weet… Want ja, deze film is zeker een pretje… Snik Snik…

Als eerste wil ik zeggen dat ik een enorme fan ben van het boek. John Green heeft echt een prachtwerk geschreven en het boek is erg ontroerend, zielig maar ook grappig. Hazel en Augustus zijn hele fijne personages en ik leefde echt met ze mee. Ik was daarom ook benieuwd naar de film. Het boek zit vol mooie quotes en leuke gesprekken en ik vroeg me af of ik deze ook kon terugvinden in de film. Ik heb voordat ik naar de film ging nog het hele boek snel gelezen zodat alles fris in mijn geheugen zit zodat ik de film goed kon beoordelen. Ik raad je ook aan het boek te hebben gelezen, het liefst zo recent mogelijk, aangezien je dan heel veel dingen gaat herkennen uit het boek (naast twee meisjes zitten die het boek nog niet hebben gelezen en constant domme vragen aan elkaar stelden is nou niet echt geweldig…).

Goed, laten we beginnen over de film. Ik vond de film echt enorm goed. Om te beginnen met de cast. Shailene Woodley en Ansel Elgort vertolkten op een prachtige manier Hazel en Augustus. Ze waren precies zoals ik me had voorgesteld, hun acteerwerk is verbazingwekkend. Ook de kleinere personages, zoals de ouders van Hazel en Peter van Houten waren goed gecast en de acteurs hebben me totaal niet teleurgesteld. Zelfs het been van Augustus hebben ze gewoon verwerkt in de film en leek zijn prothese heel realistisch. Ansel Elgort liep ook alsof hij een prothese had. De verwachtingen die ik had bij de cast hebben ze zeker waargemaakt!

De beelden in Amsterdam waren ook heel leuk gedaan. Mensen uit het buitenland raken waarschijnlijk enthousiast over Amsterdam als ze de film zien en ik heb zo het idee dat Amsterdam weer wat meer toeristen kan verwachten die alle plekken willen bezoeken waar Hazel en Augustus zijn geweest. De camerabeelden hebben een mooie indruk van onze hoofdstad gegeven en ook ik wil wel een keer een TFIOS-wandeltour door Amsterdam maken!
Niet alleen Amsterdam vond ik indrukwekkend, ook de beelden van het verleden van Hazel wanneer ze als 13-jarig meisje kanker kreeg waren goed gemonteerd. De jonge versie van Hazel leek ook echt op haar en hoewel deze beelden nauwelijks een minuut in de film voorkwamen, bleven ze zeker in mijn geheugen hangen.

Dan het verhaal zelf. De film heeft een hele goede weerspiegeling gegeven van het boek. Vele quotes en gesprekken uit het boek kwamen letterlijk in de film voor, eventueel in een wat andere setting. De makers zijn erg trouw gebleven aan het boek. Het enige wat miste was dat Gus eerder een vriendinnetje had, de lange zoektocht naar de brieven van Gus, de vriendin van Hazel en het feit dat Hazel en Gus niet champagne in het park dronken door Winnie de Pooh bekertjes (ja ja, zelfs dat detail uit het boek wist ik!). Peter van Houten kreeg ook aan het einde weinig tijd om zijn verhaal over zijn dochter te vertellen, wat ik wel jammer vond. In het boek had ik namelijk meer medelijden met Van Houten gekregen toen hij zijn verhaal vertelde en was zijn gedrag meer te begrijpen, in de film was dit wat minder.
En waren de tissues nodig? Nou, aan het vele gesnik van de zaal te horen was het zeker nodig. Het laatste half uur heb ik constant mensen gezien die hun tranen moest afvegen en treurig naar het scherm keken. In het begin van de film kon iedereen nog erg lachen om de grappen van Augustus, en aan het eind zat iedereen doodstil in hun stoel met af en toe flink gesnik. Iedereen liep ook treurig de zaal uit, maar de mensen hadden wel enorm genoten van de film.

Ik ben heel blij dat ik naar The Fault In Our Stars ben geweest en wil ik hem zeker meerdere keren zien (waarschijnlijk ga ik zaterdag weer met wat familieleden!). Hoewel er een paar dingen niet in de film kwamen, kan John Green erg trots zijn over de verfilming van zijn boek. Mijn cijfer? Deze film verdient een dikke 9, aangezien het wel een van de beste boekverfilmingen was die ik ooit heb gezien. Mocht je ook een fan zijn van TFIOS moet je hem zeker gaan zien!

Geef een antwoord

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.