Filmrecensie: Chronicle

Laatst heb ik voor de vijfde keer Chronicle gelezen en het leek me leuk om er een review over te houden, aangezien best veel mensen deze film nog niet hebben gezien, maar hopelijk komt daar een verandering in als je mijn recensie hebt gelezen!

Andrew Detmer is best ongelukkig. Hij is een buitenstaander, zijn moeder is terminaal ziek en zijn werkloze vader zit vaak aan de alcohol en slaat Andrew ook vaak. Op school heeft hij geen vrienden, maar hij gaat wel om met zijn neef Matt, die op dezelfde school zit. Andrew besluit met een camera zijn leven vast te stellen. Op een avond gaan hij (met zijn camera) en zijn neef naar een feestje, maar Andrew voelt zich niet op zijn gemak en gaat naar buiten. Dan komt Steve Montgomery, een vriend van Matt. Hij zegt dat hij in de bossen iets gaafs heeft ontdekt. Andrew, Matt en Steve komen in een grot en zien iets ongewoons. Door dit ”ding” krijgen ze telekinetische krachten. De drie jongens worden goede vrienden en trainen hun krachten, vooral Andrew leert verbazingwekkend snel. Andrew is door zijn ongelukkige achtergrond wel snel boos waardoor hij zijn controle kan verliezen. De telekinetische krachten waren eerst alleen gebruikt om geintjes uit te halen, maar uiteindelijk blijken deze krachten ook hun nadelen te hebben…

Hoewel ik Chronicle dus al een paar keer heb gezien, kijk ik nog graag naar deze film. De eerste keer dat ik Chronicle keek, heb ik hem de dagen erna ook nog 2 keer gezien. Chronicle is een intrigerende, komische, zielige en spannende film.

Het eerste wat me opviel aan deze film is dat alle beelden gemaakt zijn door camera’s of mobieltjes van de personages zelf. Alles wat wordt gefilmd, komt van de camera van Andrew of andere camera’s die worden gebruikt door medespelers. Hierdoor is de aanwezigheid van een camera-crew compleet weggevaagd. Dit vond ik een unieke manier van filmen en leek het daarom ook wat realistischer. Het camerawerk zit dus op een heel ander niveau, en dit is leuk gedaan.

De telekinetische krachten in deze film zijn uiteraard een superkracht die ik heel graag zou willen hebben en in de film is deze kracht erg uitgewerkt. De drie vrienden leren stapje voor stapje sterker te worden, de trucjes die ze dan ook uitvoeren zijn origineel en af en toe best komisch. Ze halen vooral veel grappen uit met hun krachten, waar ik zeker om kon lachen. De opties die telekinese biedt zijn oneindig waardoor het interessant is om te zien hoe de jongens hun krachten gebruiken en op welke manier ze hun trucjes uitvoeren.

Daarbij wordt de spanning goed opgebouwd, dit komt dan vooral door het personage Andrew. De film begint zwaar door de gemene vader van Andrew en het ongelukkige leven wat hij heeft, verandert naar een vrolijke setting waarin de jongens wat dollen en grappen uithalen en uiteindelijk wordt de film erg spannend en akelig. De duistere kant van telekinese heerst aan het einde van de film, waardoor je met een grote schok deze film uitkijkt. Andrew begint ongelukkig, voelt zich langzaamaan steeds beter door zijn krachten en verkregen vrienden maar verliest zijn controle door de akelige omstandigheden thuis. Het einde is dan ook spectaculair en dit blijft je dan ook zeker bij.

Ook vond ik Dane DeHaan (Andrew) een waanzinnig goede acteur. Vooral aan het einde is zijn acteerwerk heel indrukwekkend en zijn personage vind ik dan ook realistisch en uitgebouwd. Ik had medelijden om Andrew, kon om hem lachen, was blij voor hem en achteraf kon hij me nog diepe angst aanjagen. Deze film kijken is dan ook een roetsjbaan aan emoties!

Chronicle is zeker een film die ik nog vaker wil gaan zien. De acteurs zijn goed, het verhaal is origineel, er zit spanning en humor in en de filmtechnieken zijn ook geweldig. Het enige nadeel was dat de achtergrond van het ”ding” waardoor de jongen superkrachten kregen totaal niet in de film voorkwam en dat het helemaal niet duidelijk werd wat het was. Voor de rest is Chronicle een uitstekende film die je zeker eens moet gaan aanschouwen!